اولین الگوی ما در عشق

روابط عاطفی ما، بیش از آنچه که تصور می‌کنیم، تحت تأثیر تجربه‌های کودکی و رابطه با والدین، به‌ویژه والد غیرهمجنس است. در دنیای روانشناسی، این باور وجود دارد که اولین الگوی ما از جنس مخالف، پدر یا مادر ماست. این الگو می‌تواند بر نحوه انتخاب پارتنر، میزان اعتماد، سبک دلبستگی و حتی انتظارات ما از یک رابطه عاشقانه تأثیر بگذارد. اگر فردی در کودکی از حمایت، محبت یا تأیید والد غیرهمجنس خود محروم بوده باشد، ممکن است در بزرگسالی به دنبال پارتنری بگردد که این کمبودها را جبران کند. برعکس، اگر رابطه‌ای سالم و صمیمی با والد غیرهمجنس شکل گرفته باشد، فرد در انتخاب شریک عاطفی‌اش، احساس امنیت و خودآگاهی بیشتری خواهد داشت. گاهی این تأثیرات به شکل ناخودآگاه بروز می‌کنند؛ مثلاً برخی افراد جذب ویژگی‌هایی در شریک عاطفی‌شان می‌شوند که یادآور والد غیرهمجنس آن‌هاست، حتی اگر این ویژگی‌ها مخرب باشند. بنابراین، شناخت این الگوها می‌تواند به ما کمک کند تا روابط سالم‌تری بسازیم و از تکرار الگوهای ناکارآمد در زندگی عاطفی خود جلوگیری کنیم.