معرفی «نفس میان دو واژه»

درود بر شما عزیزان جان و جام

من محمد واعظ هستم

 و این درنگ، 

اپیزود صفر ِ «نَفَس؛ میان دو واژه‌»ست...

 یه پادکست خودمونی، بی‌تکلف، جایی برای مکث، برای شنیدن، برای لمس کردن لحظه‌هایی که شاید تو دلمون گیر کردن و هیچ‌وقت به زبون نیومدن.

قبل از اینکه برم سراغ اصل ماجرا، یه نکته رو بهتره بگم:  

شاید بدونید که من یه پادکست دیگه هم دارم!

یه مجموعه‌ی رسمی‌تر که برای پژوهشکده‌ی عباس‌زادگان دارم تولیدش می‌کنم. 

اونجا بیشتر به‌عنوان یه پژوهشگر و معلم حرف می‌زنم؛ با ساختاری خاص، با هدفی خاص و چارچوبی ویژه 

و ممکنه خیلی از اپیزودها بسته به سفارش از حالت تجربه زیسته یا فرم داستانی خارج بشه!

گرچه در این پادکست اپیزودهای «زندگی میان سطرها» هم بازنشر داده میشه،

اما به هر شکل اینجا فرق داره.  

اینجا خودِ خودمم.  

با همه‌ی تردیدها، خاطره‌ها، تجربه‌های زیسته، و البته رمانی که در سال ۹۹ نوشتمش: «روشنای تاریکی اورامان».  

قراره تو هر اپیزود، از تجربیات زیسته ام با کتابها بگم و در صورت امکان تکه هایی از رمانم رو باهاتون به اشتراک بذارم.  

و البته که نه فقط برای خوندن،

بلکه برای زندگی کردنش.  

و برای اینکه با هم از لابه‌لای واژه‌ها، یه نفس بکشیم.

پس اگه دلت می‌خواد یه‌جور دیگه بشنوی، یه‌جور دیگه فکر کنی، و یه‌جور دیگه حس کنی…  

خوش اومدی به «نَفَس میان دو واژه».

جمعه 14 آذر 1404